دمپایی اغلب مترادف با دمپایی به خودی خود است، اما در دسته بندی کفش نیز نوع جداگانه ای از کفش است.
دمپایی ها با داشتن ناحیه پاشنه باز مشخص می شوند.
به راحتی می توان در این نوع دمپایی ها سر خورد، زیرا فقط از یک کفه و یک کلاهک پا تشکیل شده است.
دمپایی چوبی دارای شکلی بسیار زیبا می باشد و می توان به راحتی از آن استفاده نمود.
این شکل سنتی احتمالاً از مشرق زمین می آید، همانطور که یافته های باستان شناسی در گورهای قبطی از قرن دوم تا هشتم نشان می دهد.
ثابت شده است که پارچه های پشمی نمدی و آب پز به عنوان موادی برای دمپایی مناسب هستند.
اما از چرم نیز می توان به خوبی به عنوان ماده رویه این نوع کفش استفاده کرد.
مناسب بودن به عنوان دمپایی کودکان:
مزیت دمپایی این است که می توانید آن را سریع بپوشید، اما جایی که به سرعت وارد می شوید، دوباره به سرعت بیرون می خورید.
بنابراین، از دیدگاه بزرگسالان یا حتی افراد مسن، این مزیت در هنگام فکر کردن به کفش مناسب برای پای کودکان یک نقطه ضعف است.
کودکان نیاز به حمایت دارند، کفش نباید با هر قدم سریع و شاید کنترل نشده تهدید کند که از پا خارج می شود و باعث می شود که بخواهید آن را با انگشتان پا نگه دارید.
بنابراین باید به سایر اشکال کفش اولویت داده شود.
پاپوش ها دمپایی هایی مانند دمپایی هستند، اما بر خلاف دمپایی، می توانند از قسمت پاشنه نیز بسته شوند.
این نوع کفش در اصل از انگلستان آمد و در سوئد به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.
در حالی که این اولین پاپوش ها هنوز به طور معمول با این واقعیت مشخص می شدند که دارای یک کف چوبی جامد بودند، اصطلاح کلوگ اکنون برای کفش ها و دمپایی های باغی نیز ایجاد شده است.
از نقطه نظر صرفاً فنی کفش، زیره چوبی برای طبقه بندی به عنوان گرفتگی تعیین کننده است، اما این اصطلاح به عنوان توصیف یک شکل خاص نیز شناخته شده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.