ساعت‌های مچی: این ساعت‌ها که در دهه اول قرن بیستم پدیدار شدند، دارای شبکه‌ای هستند که به کاربر اجازه می‌دهد تا زمان را به راحتی ببیند.
این ساعت ها می توانند هم آنالوگ و هم دیجیتال باشند.
آنالوگ آنهایی هستند که دارای دو سوزن هستند که ساعت و دقیقه را مشخص می کنند.
ساعت کامپیوتری اوماکس را می توان به صورت بسته بندی خریداری و مورد استفاده قرار داد.
آنهایی هم هستند که سه دست دارند، سومی که مسئول ثانیه هاست.
از طرف دیگر، در دیجیتال، زمان را می توان از طریق یک صفحه الکترونیکی کوچک نمایش داد که به جای نشان دادن عقربه ها، زمان را با اعداد نشان می دهد.
برخی از انواع شامل هر دو گزینه در یک دستگاه هستند.
ساعت های مچی نه تنها برای دیدن زمان استفاده می شوند، بلکه بسیاری از مردم آن را به عنوان یک جواهر یا زینت می بینند.
به همین دلیل است که اغلب در مناسبت های خاص یا ترکیب با لباس استفاده می شود.
جیبی: ساعت‌هایی از این نوع زمان را با عقربه نشان می‌دهند و به دلیل اندازه کوچکشان، می‌توان آنها را در جیب قرار داد، به همین دلیل نام آنها است.
این دستگاه ها زمانی که در اواسط قرن نوزدهم در سوئیس اختراع شدند با باد کار می کردند، اما اکنون با باتری کار می کنند.
به طور کلی، این ساعت ها کلکسیونی هستند یا توسط شخصیت های خاصی استفاده می شوند، زیرا آنها با ساعت های مچی جایگزین شده اند.
ساعت شنی: بر خلاف ساعت آفتابی، ساعت شنی برای اندازه گیری یک بازه زمانی مشخص استفاده می شود.
برای این، دستگاه دارای دو مخزن است که به لطف نیروی گرانشی، ماسه از آنها عبور می کند.
در حال حاضر، این مصنوعات اغلب برای اهداف تزئینی یا در موارد خاصی که نیاز به علامت گذاری زمان است، مانند کنفرانس مطبوعاتی، استفاده می شود.
از طریق این ساعت ها، گوینده می تواند ببیند چقدر زمان برای ارائه سخنرانی خود باقی مانده است.
آنها همچنین در بازی های رومیزی که رقابتی هستند و در آن زمان برای تعیین برنده یا بازنده بازی ضروری است بسیار رایج هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.